Αρθρο  του Ευρωβουλευτή του ΠΑΣΟΚ καθηγητή Ιωάννη Δ. Κουκιάδη  στην εφημερίδα "Αγγελιαφόρος της Κυριακής"

Τίτλος συνέντευξης: "Ποιές οι συνέπειες της παγκόσμιας φτώχειας στην καθημερινή ζωή;"

                                                                   Ημερομηνία δημοσίευσης 9.06.2002

Η αποτελεσματική αντιμετώπιση των καθημερινώνμας προβλημάτων δεν εξαρτάται μόνο απο τη συστή πολιτική διαχείριση σε μικροκοινωνικό επίπεδο, όπως είναι η τοπική, περιφερειακή, εθνική πολιτική, αλλά καί απο τη διαχείριση σε εξωεθνικό επίπεδο, τηνπαγκοσμιοπιημένη διαχείριση. Οι συνέπειες απο τη δεύτερη μπορεί να μην είναι ορατές, είναι, όμως εξίσου σημαντικές.
Υπενθυμίζω ότι μέχρι σήμερα κάθε φορά που αναφερόμαστε στην παγκοσμιοποίηση αναφερόμαστε για να εξηγήσουμε ή να διευκρινίσουμεδυσμενείς καταστάσεις στην καθημερινή μας ζωή. Αυτό μέχρι ενός σημείου δικαιολογείται απο το γεγονός ότι προηγήθηκε απελεύθερωση των αγορών καί καθυστέρησε η θέσπιση κανόνων για την αντιμετώπιση των κοινωνικών παρενεργειών τους καί ο καθορισμός κοινών δράσεων για τη βιώσιμη ανάπτυξη που αποτελεί καί τον κύριο στόχο της Παγκόσμιας Συνδιάσκεψης στο Γιοχάνεσμπουργκ. Ετσι, εισπράττουμε τις αρνητικές συνέπειες ανάμεσα στις οποίες είναι καί η παγκοσμιοποίηση της φτώχειας καί της ανεργίας.

Η φτώχεια, λοιπόν, στον τρίτο κόσμο είναι θέμα που για πολλούς λόγους έχει άμεση επιρροή στη ζωή του καθενός μας. Όπωςεξάγονται τα εμπορεύματα, εξάγεται και η φτώχεια. Αυτό το ζούμε με τις αθρόες μετακινήσεις εξαθλιωμένων προσώπων που κατακλύζουν τις ανεπτυγμένες χώρες. Με την εξαγωγή θανατηφόρων ασθενειών ανάμεσα στις οποίες η πλέον επικίνδυνη το AIDS. Με την εξάπλωση της τρομοκρατίας και τον πολλαπλασιασμό των πηγών φανατισμού και σε τελευταία ανάλυση με τη διασάλευση της παγκόσμιας ειρήνης, με την έξαρση των συγκρούσεων στα διάφορα πλάτη και μήκη της γης που οι περισσότερες έχουν ως αφετηρία τη φτώχεια.

Tο πρόγραμμα καταπολέμησης της φτώχειας σε παγκόσμιο επίπεδο και προσεχώς στην παγκόσμια συνδιάσκεψη του Γιοχάνεσμπουργκ περιέχει ένα ιδιαίτερα σημαντικό πολιτικό μήνυμα, που συνοψίζεται στο να μην αφήσουμε στην μονοπώληση της παγκοσμιοποίησης από το νεοφιλελευθερισμό, στο να εντάξουμε στην παγκόσμια πολιτική την πολιτική καταπολέμησης των ανισοτήτων, και συνεπώς στο να θέσουμε φραγμούς στη μιλιταριστική αντίληψη  για την αντιμετώπιση των κρίσεων. Η διασφάλιση της ειρήνης που είναι το πλέον πολύτιμο καθημερινό αγαθό περνάει μέσα από την αναβάθμιση σε παγκόσμιο επίπεδο των πολιτικών κοινωνικής διαχείρισης. Η αλληλεγγύη στους φτωχούς λαούς  δεν πρέπει να εξηγείται με αλτρουιστικές αξιολογήσεις, γιατί πρωτίστως είναι ανταποδοτική. Οι πλούσιες χώρες την επανεισπράττουν σε ανάπτυξη, κοινωνική ισορροπία και ειρήνη.